3

3) De monolieten worden daarna naar een bergingsmodule vervoerd. Een bergingsmodule is een soort van bunker met betonen muren van 75cm dik, waarin men de monolieten zal stapelen tot aan het dak om de volledige ruimte te benutten. In deze bergingsmodule zijn de monolieten beschermt tegen de weersomstandigheden zoals wind en regen. In elke bergingsmodule kunnen 936 monolieten geplaatst worden.
Aan het einde van dit hoofdstuk wil ik een zeer specifieke bron van laagradioactief afval toelichten namelijk TENORM-afval, omdat deze meestal niet besproken wordt als men over radioactief afval praat. Onder TENORM verstaan we natuurlijk voorkomende radioactieve materialen die door menselijke activiteiten zoals olie- en gasproductie en delfstoffenwinning (bv. Uraniumwinning) vrijkomen. Bij de olie en gas ontginning uit diepe bodemlagen wordt de bodemlaag verstoord waardoor radioactief materiaal uit de natuurlijke omgeving vrijkomt. Dat radioactieve materiaal komt in contact met vloeistoffen en apparatuur. Zodra de olie of het gas uiteindelijk is geëxtraheerd en verwerkt, worden deze radioactieve besmette materialen laagradioactief afval. In de meeste landen wordt dit afval op dezelfde manier verwerkt als “normaal” laagradioactief afval – of Categorie A-afval.
Met één uitzondering, Amerika, daar is de verwerking van TENORM-afval momenteel niet wettelijk geregeld en kunnen de individuele Staten zelf beslissen hoe ze met dit afval omgaan. Omdat de verwerking van radioactief afval zeer duur is werd er door de olie-industrie voor gezorgd dat dit TENORM-afval tot voor kort niet speciaal behandeld moest worden. Ook vandaag is het in Amerika nog altijd normaal het slib dat bij olie- en gaswinning geproduceerd wordt verwerkt mag worden in bouwmaterialen en zo volledig buiten de wetgeving rond de verwerking van radioactief afval valt. Door de recente discussie over schalieolie- en gaswinning is dit onderwerp wel op de radar gebracht. Onder druk van de milieuorganisaties komt hier eindelijk verandering in.